2. Το ΣΧΕΔΙΟ Β’ επιδιώκει εδώ και τρία χρόνια πολιτική μετωπική συνεργασία για αλλαγή πορείας της χώρας προς όφελος των εργαζομένων. Κεντρικό ζήτημα ενός προγράμματος πολιτικής συνεργασίας , κατά τη γνώμη μας, είναι η διέξοδος από την κρίση σε σύνδεση με έναν άλλο δρόμο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης απ’ αυτόν που επέβαλε η αστική τάξη μεταπολεμικά. Συγκεκριμένα : α. Η αντιμετώπιση της ύφεσης, η αναχαίτιση της ανεργίας, η ανακατανομή του εισοδήματος υπέρ των εργαζομένων, η κοινωνική προστασία, η δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία. β. Η λαϊκή κυριαρχία, η αποκατάσταση και διεύρυνση των συλλογικών εργασιακών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ο εκδημοκρατισμός του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας, η βαθιά μεταβολή της λειτουργίας της τοπικής αυτοδιοίκησης και των πολιτικών θεσμών με ενίσχυση της δημοκρατίας της βάσης και του Κοινοβουλίου, με ουσιαστική αύξηση του λαϊκού ελέγχου.
3. Προϋπόθεση για την υλοποίηση των πιο πάνω προτάσεων είναι η άμεση έξοδος από την ευρωζώνη, η στάση πληρωμών και η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημόσιου χρέους, η εθνικοποίηση των τραπεζών και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας με δημοκρατική διαχείριση και εργατικό έλεγχο. Βασικός μοχλός πρέπει να είναι ο δημόσιος τομέας με τις επενδύσεις του, ο εθνικός σχεδιασμός, με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, με βάση τα συμφέροντα του λαού και με αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού που έχουμε.
4. Για το ΣΧΕΔΙΟ Β’ είναι ξεκάθαρο ότι όλα αυτά τα μέτρα είναι επαναστατικού χαρακτήρα και υπερβαίνουν το πλαίσιο της ΟΝΕ, συνιστούν απειθαρχία στις συνθήκες της Ε.Ε και οδηγούν σε σύγκρουση με την αστική τάξη και ρήξη με Ε.Ε και ΔΝΤ. Ξεκινούν από την απαλλαγή από κάθε οικονομική, πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση, στηρίζονται στο διεθνισμό και αποβλέπουν στον κοινό βηματισμό με κινήματα και αριστερές δυνάμεις στον ευρωπαϊκό χώρο που αρχίζουν τώρα να αναπτύσσουν παρόμοια προβληματική.
5. Γνωρίζουμε ότι το πρόγραμμα αυτό είναι ακόμη πολύ γενικό, έχει κενά, αλλά δε θέλουμε να καταφύγουμε σε μια πρόχειρη πλειοδοσία προτάσεων και μέτρων. Η κατεύθυνσή του είναι σαφής όμως, και θεωρούμε ότι ανταποκρίνεται τόσο στη συγκυρία όσο και στο άνοιγμα ενός άλλου δρόμου. Σ' αυτό το πλαίσιο, θα θέλαμε να πούμε ότι προσεγγίζει σημαντικά τα 5 πρώτα σημεία της πρότασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τα υπόλοιπα 5 αποτελούν κατά τη γνώμη μας ιδεολογικοπολιτικές κατευθύνσεις και τακτικές ανοικτές προς συζήτηση. Στο βαθμό που το πρόγραμμα αυτό θα δοκιμαστεί μέσα στους αγώνες, θα γίνει υπόθεση του εργατικού/λαϊκού κινήματος, και εφαρμοστεί στο σύνολό του, θα δημιουργήσει τις υποκειμενικές και αντικειμενικές προϋποθέσεις και συσχετισμούς για βαθύτερες κοινωνικές αλλαγές προς το σοσιαλισμό.
6. Το παραπάνω πρόγραμμα στο σύνολό του μπορεί να εφαρμοστεί μόνο από μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται στο οργανωμένο κίνημα και θα εκφράζει τις κοινωνικές τάξεις και στρώματα που έχουν συμφέρον από μια τέτοια πολιτική και τις προοπτικές που ανοίγει. Το πρόγραμμα πρέπει να τεθεί στην κρίση των εργαζόμενων, των ανέργων, της νεολαίας και άλλων καταπιεζόμενων στρωμάτων με επίγνωση ότι αντιτίθεται στις βασικές επιλογές της άρχουσας τάξης και δεν μπορεί να υλοποιηθεί παρά μόνο μέσα από μια πορεία πολιτικών και κοινωνικών συγκρούσεων. Το να τεθεί στην κρίση του λαού περιλαμβάνει και την εκλογική του έκφραση. Παρόλο που εκτιμούμε ότι ένα μέρος του κόσμου και ιδίως της νεολαίας που καταστρέφεται η ζωή του από την ανεργία και την εξαθλίωση, βλέπει την παρακμή του αστικού κοινοβουλευτισμού και τον αποστρέφεται, η μάχη αυτή πρέπει να δοθεί, γιατί μπορεί να συμβάλει εν μέρει στη συγκρότηση πολιτικού ρεύματος γύρω από το πρόγραμμα. Γνωρίζουμε ότι στο ζήτημα της κυβέρνησης δεν υπάρχει πλήρης συμφωνία. Δεν το θεωρούμε προαπαιτούμενο, αλλά πιστεύουμε ότι κανένα πρόγραμμα δεν είναι πειστικό, αν δεν περιλαμβάνει και το ποιος και υπό ποιες προϋποθέσεις θα το εφαρμόσει.
7. Η μετωπική πολιτική συμπόρευση δεν πρέπει να είναι απλά μια συμμαχία πολιτικών σχηματισμών. Πρέπει να έχει κοινωνική διάσταση και να ενισχύει το ενιαίο μέτωπο των δυνάμεων της εργασίας. Να συνδέεται με σωματεία και άλλες συλλογικότητες που μέσα από αγώνες συγκλίνουν με τους στόχους της και που έχουν αναλάβει και σηκώνουν το βάρος της αντίστασης στην κυβέρνηση της τρόικας.
8. Πιστεύουμε ότι έχει μεγάλη σημασία να απευθυνόμαστε στην κοινωνία και όχι σε μικρόκοσμους. Το ΣΧΕΔΙΟ Β’ είναι αντίθετο στη συνθηματολογία χωρίς περιεχόμενο. Θεωρεί ότι η πολιτική διαίρεση σε μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις δημιουργεί σύγχυση και δε δίνει το βασικό πολιτικό στίγμα της συγκυρίας, εφόσον μνημόνιο είναι η ίδια η ευρωζώνη και στις αντιμνημονιακές δυνάμεις κατατάσσονται ακόμη και η εθνικιστική και φασιστική δεξιά. Πιστεύουμε ότι ο εργαζόμενος κόσμος, που βιώνει τη μεγαλύτερη μεταπολεμική οικονομική κρίση, δεν ενδιαφέρεται για τις συγκλίσεις μας και τις διαφορές μας, αλλά για το τι προτείνουμε ώστε να πάρει τις τύχες του στα χέρια του. Αν δεν παλέψουμε για ένα οικονομικό και πολιτικό πρόγραμμα που θα βγάλει το λαό από τη φτώχεια και την ανεργία, που θα του δώσει τα μέσα να αγωνιστεί από καλύτερη θέση ενάντια στους εκμεταλλευτές του, αν δεν υπάρξει ένα όραμα που να εμπνέει και να δίνει προοπτική στους άνεργους νέους και σε όλη τη νεολαία, αν δεν είμαστε ικανοί να πείσουμε ότι μπορεί η χώρα μας να πάρει έναν άλλο δρόμο που θα ανατρέψει εκ βάθρων την υπάρχουσα κατάσταση, χωρίς να αφήνει περιθώρια δυσπιστίας και κινδυνολογίας, η συμπόρευση κατά τη γνώμη μας δε θα έχει μεγάλο νόημα.
9. Θέλουμε να τονίσουμε ιδιαίτερα ότι το κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο για το οποίο συζητούμε δεν πρέπει να αποκλείει δυνάμεις που ενδεχομένως δε συμφωνούν σε επιμέρους ζητήματα. Βάση της συσπείρωσης του μετώπου πρέπει να είναι η προτεραιότητα της κάλυψης των αναγκών της λαϊκής πλειοψηφίας σε βάρος της τρόικας , των τραπεζών , των επιχειρηματικών ομίλων, των ιδιοκτητών των ΜΜΕ που καθορίζουν την πολιτική σήμερα, καθώς και η σταθερή απόφαση για σύγκρουση μαζί τους.
6.7.2013
Τάσος Σταυρόπουλος
Γραμματέας Π.Ε του ΣΧΕΔΙΟΥ Β’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου