Η δεύτερη συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε αρκετά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στα οποία κανείς πρέπει να σταθεί. Οι πολιτικές αντιθέσεις ξεδιπλώθηκαν με έναν αρκετά ανοιχτό τρόπο, σε ένα προσυνδιασκεψιακό δημόσιο διάλογο καθώς και στις καθ’ αυτό διαδικασίες της συνδιάσκεψης. Η πολιτική απόφαση παρότι δεν απαλείφει ολοκληρωτικά τις προβληματικές της ασάφειας και της γενικότητας αποτελεί ένα συνθετικό προχώρημα, τόσο ως προς τις διατυπώσεις, όσο και ως προς το γεγονός ότι περιέγραψε με έναν αρκετά συγκεκριμένο τρόπο βήματα και πρωτοβουλίες. Ωστόσο κανείς αποτιμώντας την συνδιάσκεψη θα πρέπει να σταθεί και στους όρους με τους οποίους διεξήχθη ο διάλογος και οι αντιπαραθέσεις σε σχέση με το ζήτημα της οργανωτικής λειτουργίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συνθετική λογική που εφαρμόστηκε στο επίπεδο της πολιτικής απόφασης δεν είχε την αντίστοιχη αντανάκλαση στο επίπεδο της λειτουργίας. Η κουβέντα περιστράφηκε για μια ακόμα φορά γύρω από τους τρόπους εκλογής και όχι γύρω από τους τρόπους οργάνωσης της λειτουργίας μας, αναπτύχθηκαν λογικές βέτο, μη πολιτικές αντιπαραθέσεις, αλλά κυρίως χρησιμοποιήθηκε η λογική της αυξημένης πλειοψηφίας όχι σαν δικλίδα ενότητας και σύνθεσης, αλλά σαν εργαλείο διαστρέβλωσης της τοποθέτησης του σώματος.
Η αυξημένη πλειοψηφία υπάρχει για να εγγυάται την ενότητα των πολιτικών μετώπων με την έννοια ότι μεγάλες αλλαγές απαιτούν διευρυμένες συναινέσεις. Δεν είναι εργαλείο ακύρωσης αποφάσεων, ούτε εργαλείο επιβολής της μειοψηφίας στην πλειοψηφία. Με αυτή την έννοια θεωρούμε ότι η απόφαση της τελευταίας συνδιάσκεψης σε σχέση με την οργανωτική λειτουργία, έστω και αν καταστατικά δεν θεωρείται υπερψηφισμένη (καθώς συγκέντρωσε το 66% των συνέδρων έναντι του απαιτούμενου 66.7%), στην ουσία της αντανακλά το αίτημα του κόσμου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το βάθεμα της δημοκρατικής λειτουργίας, το αίτημα για την υπέρβαση του μοντέλου λειτουργίας που υιοθετήθηκε στο παρελθόν.
Εμείς από την πλευρά μας θα υπηρετήσουμε ανυποχώρητα αυτό το αίτημα τόσο στις τοπικές και κλαδικές επιτροπές, όσο και στα κεντρικά όργανα και θεωρούμε ότι κανείς θα πρέπει να σταθεί απέναντι στις ευθύνες του. Με αυτή την λογική, όλες οι τροποποιήσεις που εκκρεμούν από την διαδικασία της συνδιάσκεψης και προχωρούν ουσιαστικά το ζήτημα της εσωτερικής δημοκρατίας θα πρέπει να υπερψηφιστούν από το ΠΣΟ, και το επόμενο χρονικό διάστημα τόσο το ΠΣΟ όσο και η ΚΣΕ θα πρέπει να δρομολογήσουν την εφαρμογή τους.
Πιο συγκεκριμένα:
α) Πρέπει να προχωρήσει η περιφερειακή συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γι'αυτό το σκοπό, πρέπει κάθε καλλικρατική περιφέρεια ή μεγάλο πολεοδομικό συγκρότημα να ανατεθεί σε συγκεκριμένα μέλη του ΠΣΟ, με στόχο να οργανώσουν τις αντίστοιχες περιφερειακές συνδιασκέψεις μέχρι τέλος Οκτωβρίου.
β) Να συγκροτηθεί από το ΠΣΟ ομάδα για τη δημιουργία Γραμματείας Συνδικαλιστικού. Αυτή η ομάδα θα καλέσει σε μια πρώτη σύσκεψη μέσα στον Ιούλιο, με στόχο να γίνει πανελλαδική συνέλευση μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου, η οποία και θα εκλέξει τη Γραμματεία.
γ) Αντίστοιχα να συγκροτηθεί ομάδα για τη δημιουργία Γραμματείας Αντιφασιστικού, με το ίδιο χρονοδιάγραμμα (πρώτη σύσκεψη μέσα στον Ιούλιο, πανελλαδική συνέλευση μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου και εκλογή Γραμματείας).
δ) Δημιουργία ομάδας που θα εξετάσει τις παραμέτρους και θα καταθέσει μέχρι αρχές Σεπτεμβρίου συγκεκριμένη πρόταση για έντυπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ καθώς και για την αναβάθμιση της ηλεκτρονικής μας παρέμβασης.
ε) Συγκρότηση οργανωτικής-οικονομικής επιτροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία μεταξύ άλλων αναλαμβάνει και να διερευνήσει άμεσα το ζήτημα της ενοικίασης κεντρικών γραφείων και να καταθέσει προτάσεις με συγκεκριμένο προϋπολογισμό στην ΚΣΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου