του Παντελή Μπουκάλα
Είναι που είναι ο τουρισμός η μεγάλη μας λατρεία και η μοναδική «αναπτυξιακή στρατηγική», έρχονται και οι βιπάτες αφίξεις για να δώσουν ευκαιρία αυτοθαυμασμού: «Σταυροδρόμι η Ελλάδα!» «Χόλιγουντ οι Κυκλάδες». Κ.τ.λ.
Η δεύτερη ευκαιρία που προσφέρουν οι αφικνούμενες φίρμες της ποικίλης σόου μπιζ (αθλητισμός, μόντελιγκ, κινηματογράφος), αφορά την απογύμνωση των δελτίων. Αφού λένε όσα βαρυσήμαντα έχουν να πουν, μόλις περάσει το μισάωρο και κάτι αρχίζουν οι αντιγραφές του στυλ-STAR, πάντα σοβαροφανείς, αυτό να λέγεται. Ημίγυμνες λουόμενες (οι φίλες των διασήμων) ή λικνιζόμενες (οι ξαδέρφες των φίλων των διασήμων), παρουσιάζονται με «λεζάντες» πορνογραφικότερες της ίδιας της εικόνας.
Θα υπέθετε κανείς ότι πέρασε η εποχή που ξιπαζόμασταν μόλις έφτανε εδώ κάποιο αστεράκι της Τσινετσιτά ή του Χόλιγουντ. Θα περίμενε επίσης ότι και οι πολιτικοί, αλλά κι εμείς οι δημοσιογραφούντες θα είχαμε να πούμε κάτι ουσιωδέστερο από το κλισέ περί βαριάς βιομηχανίας. Να σκεφτούμε δηλαδή και λίγο το κόστος της ετήσιας εισβολής. Ποια η φθορά του περιβάλλοντος (πόσους μπορεί ν’ αντέξει το φαράγγι της Σαμαριάς ή η Ελαφόνησος;), ποια η ζημιά του ήθους (εκείνες οι «Μερίδες Ξου», θυμάστε). Πόσο υποτακτική πρέπει να καταντήσει η πολιτεία για να ικανοποιήσει τις ορέξεις των επαγγελματιών ή «επαγγελματιών» του κλάδου.
Για παράδειγμα, είναι να παίρνεις τα βουνά και τα λαγκάδια με την απόφαση να διπλασιαστεί το ήδη βαρύ πρόστιμο για το ελεύθερο κάμπινγκ. Δηλαδή, τώρα με την τόση δυσκολία των ανθρώπων, ιδίως των νέων, να πάρουν μιαν υπαίθρια ανάσα· τώρα που καταφτάνουν 17 εκατομμύρια τουρίστες, άρα δεν υπάρχει αναδουλειά στα ρεντ ρουμ, τώρα βρήκαν να κηρύξουν κακούργημα την ελεύθερη κατασκήνωση; Η «πλουσιότερη χώρα του κόσμου» αποδεικνύεται τσιγκούνα με τους κατοίκους της. Και υποχρεώνει όλους να υπακούουν στην τουριστική νόρμα, έχουν - δεν έχουν, θέλουν - δεν θέλουν: ξαπλώστρες (αφού ακάλυπτη αμμουδιά δεν παραϋπάρχει) από τάλιρο έως πενηντάρικο (αυτές για τις εγχώριες εκδοχές της Μαντόνας), νερό μόνο εμφιαλωμένο αφού πρέπει ν’ ανέβεις στον Ψηλορείτη ή τον Παρνασσό για να βρεις μια βρύση δωρεάν, α, και ρακέτες γιοκ. Διότι «οχλούν». Ναι, η Παραλιακή Αστυνομία στην οποία θα ασκεί επί τρίμηνο την κινητικότητά της η Δημοτική, θα κυνηγάει τους ρακετόφιλους. Και στη θάλασσα θ’ αρμενίζουν δεκάδες ξιπασμένοι λαδωματίες με τα φονικά ταχύπλοά τους. Η πλουσιότερη χώρα του κόσμου; Σε όλα όμως. Και στην ελαφρότητα.
Πηγή: Η Καθημερινή
Η δεύτερη ευκαιρία που προσφέρουν οι αφικνούμενες φίρμες της ποικίλης σόου μπιζ (αθλητισμός, μόντελιγκ, κινηματογράφος), αφορά την απογύμνωση των δελτίων. Αφού λένε όσα βαρυσήμαντα έχουν να πουν, μόλις περάσει το μισάωρο και κάτι αρχίζουν οι αντιγραφές του στυλ-STAR, πάντα σοβαροφανείς, αυτό να λέγεται. Ημίγυμνες λουόμενες (οι φίλες των διασήμων) ή λικνιζόμενες (οι ξαδέρφες των φίλων των διασήμων), παρουσιάζονται με «λεζάντες» πορνογραφικότερες της ίδιας της εικόνας.
Θα υπέθετε κανείς ότι πέρασε η εποχή που ξιπαζόμασταν μόλις έφτανε εδώ κάποιο αστεράκι της Τσινετσιτά ή του Χόλιγουντ. Θα περίμενε επίσης ότι και οι πολιτικοί, αλλά κι εμείς οι δημοσιογραφούντες θα είχαμε να πούμε κάτι ουσιωδέστερο από το κλισέ περί βαριάς βιομηχανίας. Να σκεφτούμε δηλαδή και λίγο το κόστος της ετήσιας εισβολής. Ποια η φθορά του περιβάλλοντος (πόσους μπορεί ν’ αντέξει το φαράγγι της Σαμαριάς ή η Ελαφόνησος;), ποια η ζημιά του ήθους (εκείνες οι «Μερίδες Ξου», θυμάστε). Πόσο υποτακτική πρέπει να καταντήσει η πολιτεία για να ικανοποιήσει τις ορέξεις των επαγγελματιών ή «επαγγελματιών» του κλάδου.
Για παράδειγμα, είναι να παίρνεις τα βουνά και τα λαγκάδια με την απόφαση να διπλασιαστεί το ήδη βαρύ πρόστιμο για το ελεύθερο κάμπινγκ. Δηλαδή, τώρα με την τόση δυσκολία των ανθρώπων, ιδίως των νέων, να πάρουν μιαν υπαίθρια ανάσα· τώρα που καταφτάνουν 17 εκατομμύρια τουρίστες, άρα δεν υπάρχει αναδουλειά στα ρεντ ρουμ, τώρα βρήκαν να κηρύξουν κακούργημα την ελεύθερη κατασκήνωση; Η «πλουσιότερη χώρα του κόσμου» αποδεικνύεται τσιγκούνα με τους κατοίκους της. Και υποχρεώνει όλους να υπακούουν στην τουριστική νόρμα, έχουν - δεν έχουν, θέλουν - δεν θέλουν: ξαπλώστρες (αφού ακάλυπτη αμμουδιά δεν παραϋπάρχει) από τάλιρο έως πενηντάρικο (αυτές για τις εγχώριες εκδοχές της Μαντόνας), νερό μόνο εμφιαλωμένο αφού πρέπει ν’ ανέβεις στον Ψηλορείτη ή τον Παρνασσό για να βρεις μια βρύση δωρεάν, α, και ρακέτες γιοκ. Διότι «οχλούν». Ναι, η Παραλιακή Αστυνομία στην οποία θα ασκεί επί τρίμηνο την κινητικότητά της η Δημοτική, θα κυνηγάει τους ρακετόφιλους. Και στη θάλασσα θ’ αρμενίζουν δεκάδες ξιπασμένοι λαδωματίες με τα φονικά ταχύπλοά τους. Η πλουσιότερη χώρα του κόσμου; Σε όλα όμως. Και στην ελαφρότητα.
Πηγή: Η Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου