Στην γενικευμένη επίθεση της εξωτερικής και εσωτερικής τρόικας οι εργαζόμενοι μόνοι τους προσπαθούν να αντισταθούν παρόλο την αναποτελεσματικότητα των αγώνων που έχουν διεξαχθεί τα τελευταία χρόνια. Η δυσαρέσκεια και η οργή είναι διάχυτη ενώ η εξαθλίωση καλπάζει στα πλατιά λαϊκά στρώματα και
στην εργατική πλειοψηφία.
Κατακτήσεις χρόνωνκαι εργατικά δικαιώματα καταργούνται, μισθοί πείνας, νέες εργασιακές σχέσεις, θεσμοθετούνται, ένα νέο εκρηκτικό τοπίο με νέες φιγούρες εργαζομένων και νέα πρότυπα στη βάση της παραγωγής και αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης μπαίνουν σε υλοποίηση και εφαρμογή. Η καπιταλιστική δομική κρίση είναι τόσο βαθιά που δεν φαίνεται να ξεπερνιέται εύκολα από τις κυρίαρχες δυνάμεις. Η κρίση υπερσυσσώρευσης μπορεί να ξεπεραστεί μεσα από μιά επαναστατική διέξοδο που θατη δώσει όμως ένα εργατικό κίνημα – που δεν υπάρχει – ταξικό και αποτελεσματικό .
Mπορεί το αυριανό κάλεσμα της ξεπουλημένης γραφειοκρατίας να είναι άλλη μία εντεταλμένη διεκπεραίωση για να εκφυλίσει και να αποτρέψει το νόημα και το χαρακτήρα της σύγκρουσης που θα πρέπει να πάρουν οι εργατικοί αγώνες για να απαλλαγούμε μια και καλή από την ακροδεξιά κυβέρνηση του καθεστώτος του ολοκληρωτισμού.
Μπορεί η απάντηση σε όλη την επίθεση που δέχεται το σύνολο της εργαζόμενης πλειοψηφίας να είναι αναντίστοιχη με την ένταση και τον τρόπο που ο βάρβαρος καπιταλισμός επιτίθεται σε θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις.
Μπορεί το σύνολο του εργατικού λαϊκού κινήματος να μην έχει διαμορφώσει μέχρι τώρα τα αποτελεσματικά πλαίσια,τις δομές και τις μορφές δράσης που θα βάλουν τέρμα στις απεργίες εκτόνωσης και θα ανοίξουν το δρόμο για ένα ταξικό εργατικό κίνημα της σύγχρονης εποχής .
Μα δεν μπορεί παρά η αυριανή απεργία που οι κρατικοί και εργοδοτικοί εκπρόσωποι κήρυξαν για τους δικούς τους πάντα ιδιοτελείς λόγους, να μη γίνει η απαρχή ενός παρατεταμένου αγώνα – πολέμου, που θα ανατρέψει τους ίδιους αλλά και τους πολιτικούς και ταξικούς πάτρωνες που υπηρετούν.
Η αυριανή απεργία θα πρέπει να είναι μία απεργία που δε θα έχει επιτυχία μόνο στο δημόσιο (και κυρίως στα τμήματα που θίγονται από τα τελευταία μέτρα της κυβέρνησης) αλλά και σε όλον τον ιδιωτικό τομέα που είναι η αιχμή στην επίθεση που εξαπέλυσαν οι ξένοι και ντόπιοι καπιταλιστές με το υπαλληλικό τους προσωπικό.
Τα ελπιδοφόρα μηνύματα από το συνδικαλιστικό κίνημα (συνέδριο ΕΚΑ, ΟΛΜΕ κ.α.), η αλλαγή των συσχετισμών προς όφελος της αριστεράς (και μάλιστα της επαναστατικής) δεν μπορούν να καλύψουν την άσχημη κατάσταση του οργανωμένου συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος.
Όμως η εργατική συνείδηση και το ταξικό ένστικτο οδηγούν την εργαζόμενη πλειοψηφία πέρα και ενάντια στην συνδικαλιστική ηγεσία και ανοίγουν τον δρόμο προς ένα αγωνιστικό ανατρεπτικό πρόγραμμα και σχέδιο. Οι νέες φιγούρες εργαζομένων που διαμορφώνονται στα πλαίσια της ταξικής πάλης στη καπιταλιστική κρίση κινούνται πέρα από τα πλαίσια του παραδοσιακού συνδικαλισμού, κατανοούν ότι ο αγώνας θα είναι παρατεταμένος, διαρκής, ανατρεπτικός αλλά δεν έχουν πιστέψει ακόμα στις δικές τους δυνάμεις,για να πάρουν τον αγώνα στα δικά τους χέρια, και να δράσουν πιο συλλογικά.
Όμως η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει και αυτό φοβούνται οι κυρίαρχοι που οδηγούνται πιο ωμά στην καταστολή και στον αυταρχισμό των αγώνων και αντιστάσεων που αναπτύσσονται. Μια ολοκληρωτική επίθεση, μια κοινοβουλευτική χούντα που δεν μπορεί να εμπνεύσει ούτε να ταίσει τους υπηκόους της, είναι καταδικασμένη στην ήττα με προυπόθεση πάντα την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος στους δρόμους της επαναστατικής διεξόδου και του απελευθερωτικού οράματος.
Η αυτοoργάνωση και ο συντονισμός από τα κάτω,τα πρώτα πειράματα και οι απόπειρες αυτοδιαχείρησης,τα ανατρεπτικά πλαίσια διεκδικήσεων,η αυτοάμυνα στην καταστολή είναι ο μπούσουλας μας και δείχνουν το δρόμο πως μπορούν να νικήσουν οι αγώνες.
Με αυτές τι προοπτικές θα πρέπει να γεμίσουμε αύριο οι απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα και να κάνουμε τους δρόμους – δρόμους οργής και αγώνα της τάξης μας ενάντια στο κεφάλαιο και στο κράτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου