Το Εditorial Της "Εργατικής Αριστεράς" Που Κυκλοφορεί (φύλλο Νο 499)

 Οι τιμές στο ελαιόλαδο που σπάνε από βδομάδα σε βδομάδα τα ρεκόρ, η τιμή του βρεφικού γάλατος που έφτασε στην Ελλάδα στο υπερδιπλάσιο της επόμενης ευρωπαϊκής χώρας, όπως και ο πανικός για την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, δείχνουν καθαρά ότι η ακρίβεια στα είδη υποχρεωτικής λαϊκής κατανάλωσης διαβρώνει με μεγάλη ταχύτητα το μισθό και τη σύνταξη, δηλαδή το πραγματικό εισόδημα όσων ζουν από την εργασία.

Οι προ­τρο­πές προς την ανα­μο­νή για να «τι­θα­σευ­τεί ο πλη­θω­ρι­σμός» απο­δει­κνύ­ο­νται απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κή δη­μα­γω­γία.

Αλ­λω­στε, σε πα­νευ­ρω­παϊ­κό επί­πε­δο, η «πάλη ενά­ντια στον πλη­θω­ρι­σμό» γί­νε­ται αντι­λη­πτή ως έκ­κλη­ση σε πε­ρισ­σό­τε­ρη λι­τό­τη­τα, με τις αυ­ξή­σεις στους μι­σθούς και τις συ­ντά­ξεις να θε­ω­ρού­νται «αρ­νη­τι­κός πα­ρά­γο­ντας που ενι­σχύ­ει τον πλη­θω­ρι­σμό». Το νέο Σύμ­φω­νο Στα­θε­ρό­τη­τας, που ανα­μέ­νε­ται να επα­νε­νερ­γο­ποι­η­θεί, υπο­γραμ­μί­ζει ότι η Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση θα μεί­νει προ­ση­λω­μέ­νη στη γραμ­μή δη­μο­σιο­νο­μι­κής πει­θαρ­χί­ας και λι­τό­τη­τας. 

 

Οι προ­τε­ραιό­τη­τες των Βρυ­ξελ­λών, αλλά και ιδιαί­τε­ρα της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης, ανα­δεί­χθη­καν εμ­φα­τι­κά από την «εθνι­κή επι­τυ­χία» του Μη­τσο­τά­κη (με βα­σι­κό σύμ­μα­χο την Με­λό­νι): Σε μια συ­ζή­τη­ση που κα­θο­ρί­ζε­ται από την κα­τεύ­θυν­ση συρ­ρί­κνω­σης των δα­πα­νών και την «αγω­νία» για τη «δη­μο­σιο­νο­μι­κή στα­θε­ρό­τη­τα», όπου δεν υπάρ­χει, λέει, πλέον «χώρος» για ελα­φρύν­σεις και χα­λα­ρώ­σεις, έγινε τε­λι­κά δεκτό το ελ­λη­νο-ιτα­λι­κό αί­τη­μα εξαί­ρε­σης των εξο­πλι­στι­κών δα­πα­νών από τους δη­μο­σιο­νο­μι­κούς κα­νό­νες. Σε συν­θή­κες διά­λυ­σης του κοι­νω­νι­κού κρά­τους, μόνο αυτό «έκαι­γε» τον Μη­τσο­τά­κη και μόνο σε αυτό έδει­ξαν γεν­ναιό­δω­ρη «κα­τα­νό­η­ση» οι ευ­ρω­παϊ­κές ηγε­σί­ες. Για τους στρα­το­κρά­τες «λεφτά υπάρ­χουν». 

Απέ­να­ντι σε αυτή την πο­λι­τι­κή, η πάλη για αυ­ξή­σεις στους μι­σθούς και τις συ­ντά­ξεις, για αυ­ξή­σεις στις κοι­νω­νι­κές δα­πά­νες (που για μια ακόμα χρο­νιά πε­τσο­κό­βει ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός) και όχι στους εξο­πλι­σμούς, για την επι­βο­λή δη­μο­σί­ου ελέγ­χου στις τιμές είναι η μο­να­δι­κή ρε­α­λι­στι­κή άμυνα για τους ερ­γα­ζό­με­νους και τις λαϊ­κές δυ­νά­μεις. 

Αυτή η αί­σθη­ση, πα­ρό­λο που για την ώρα δεν έχει εκ­φρα­στεί με μια απο­φα­σι­στι­κή κλι­μά­κω­ση των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων, είναι πο­λι­τι­κά πιε­στι­κή για τον Μη­τσο­τά­κη. Γι’ αυτό ο ανα­σχη­μα­τι­σμός, λί­γους μόλις μήνες μετά τις κυ­βερ­νη­τι­κές νίκες στις εκλο­γές του 2023, ήθελε να δη­λώ­σει το τέλος της «χα­λα­ρό­τη­τας» του rotation με­τα­ξύ των υπουρ­γών στις κυ­βερ­νη­τι­κές κα­ρέ­κλες και την επι­στρο­φή σε πιο «μά­χι­μα» σχή­μα­τα. 

Ο Μη­τσο­τά­κης, αξιο­ποιώ­ντας το κενό της αντι­πο­λί­τευ­σης, έχει προ­α­ναγ­γεί­λει την πρό­θε­σή του για ένα μπα­ράζ νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων αντι­με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων ενά­ντια σε κάθε κα­τά­λοι­πο των κα­τα­κτή­σε­ων της Με­τα­πο­λί­τευ­σης. Εμ­βλη­μα­τι­κή είναι η από­πει­ρα πα­ρά­καμ­ψης του άρ­θρου 16, ενός στό­χου που «στοι­χειώ­νει» την ελ­λη­νι­κή άρ­χου­σα τάξη από το 2007. Αλλά ο με­ταρ­ρυθ­μι­στι­κός οί­στρος της ΝΔ κα­λύ­πτει ένα ευρύ φάσμα της κοι­νω­νι­κής ζωής, που χτυπά τους πλέον αδύ­να­μους –από το ασφα­λι­στι­κό μέχρι την τι­μω­ρη­τι­κή αυ­στη­ρο­ποί­η­ση του Ποι­νι­κού Κώ­δι­κα, αλλά και την με­τω­πι­κή επί­θε­ση στις δομές απε­ξάρ­τη­σης και ψυ­χι­κής υγεί­ας. Αυτή η κυ­βέρ­νη­ση δεν κρύ­βει ότι θε­ω­ρεί τη διαρ­κή και ασύ­στο­λη ενί­σχυ­ση των κα­πι­τα­λι­στών ως τη μο­να­δι­κή οδό προς την κα­νο­νι­κό­τη­τα που ονει­ρεύ­ε­ται. Σε αυτόν το στόχο, ικα­νο­ποί­η­σης των ερ­γο­δο­τών, λο­γο­δο­τεί και η ρύθ­μι­ση Και­ρί­δη για τους με­τα­νά­στες ερ­γά­τες, που απέ­χει μίλια από την ανα­γκαία πο­λι­τι­κή πραγ­μα­τι­κής νο­μι­μο­ποί­η­σης και πα­ρο­χής ίσων δι­καιω­μά­των. 

Η κα­τεύ­θυν­ση ενί­σχυ­σης των κα­πι­τα­λι­στών περ­νά­ει και μέσα από την εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή. Σε από­λυ­τη ταύ­τι­ση με το Ισ­ρα­ήλ και τις ΗΠΑ σε σχέση με τη σφαγή στη Γάζα, σε σχέση με τον ατε­λεί­ω­το πό­λε­μο στην Ου­κρα­νία, έτοι­μος να στεί­λει ελ­λη­νι­κή φρε­γά­τα στην Ερυ­θρά Θά­λασ­σα, ο Μη­τσο­τά­κης πε­ρι­μέ­νει και διεκ­δι­κεί τα ανταλ­λάγ­μα­τα (τόσο σε όπλα, όσο και σε οι­κο­νο­μι­κές «ευ­και­ρί­ες» ή γε­ω­πο­λι­τι­κές «ανα­βαθ­μί­σεις») για την από­λυ­τη προ­σή­λω­σή του στον ευ­ρω­α­τλα­ντι­σμό. 

Σε αυτήν τη πο­ρεία δεν λεί­πουν οι «πο­νο­κέ­φα­λοι» για τον αρ­χη­γό της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης πτέ­ρυ­γας της Δε­ξιάς. Ο καλ­πα­σμός των αντι­με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων σχε­δόν πάντα είχε ως «πα­ρε­νέρ­γεια» την όξυν­ση των αντα­γω­νι­σμών με­τα­ξύ αντι­τι­θέ­με­νων Ομί­λων που συ­γκρού­ο­νται για το πλα­σά­ρι­σμα μέσα στις νέες ευ­και­ρί­ες. Τα ίχνη αυτής της αδια­φα­νούς σύ­γκρου­σης πα­ρου­σιά­ζο­νται ακόμα και στον ανα­σχη­μα­τι­σμό. Η επι­στρο­φή του Χρυ­σο­χο­ΐ­δη στο υπουρ­γείο Προ­στα­σί­ας του Πο­λί­τη κα­τέ­στη, λέει, υπο­χρε­ω­τι­κή για την κυ­βέρ­νη­ση μετά την πέρα από κάθε όριο σύ­γκρου­ση των βα­ρό­νων του πο­δο­σφαί­ρου που, ασφα­λώς, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα συ­γκρού­ο­νται για τα με­ρί­δια πίτας κι επιρ­ρο­ής και όχι για τις φα­νέ­λες των ομά­δων τους. 

Μια ακόμα «πα­ρε­νέρ­γεια» είναι ότι η έλ­λει­ψη δυ­να­μι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης, ενι­σχύ­ει τις τά­σεις εκ­δη­λώ­σε­ων αυ­το­νό­μη­σης των ποι­κι­λιών της Δε­ξιάς. Η επί­δει­ξη του Σα­μα­ρά απέ­να­ντι στη «ρύθ­μι­ση» Και­ρί­δη για τα δια­θέ­σι­μα ερ­γα­τι­κά χέρια με­τα­να­στών, όπως και η επί­δει­ξη του Βο­ρί­δη σχε­τι­κά με το γάμο των ομό­φυ­λων ζευ­γα­ριών, είναι προει­δο­ποι­ή­σεις προς τον Μη­τσο­τά­κη. Προει­δο­ποι­ή­σεις που για την ώρα δεν δη­μιουρ­γούν συν­θή­κες αστά­θειας, αλλά μόνο για την ώρα…

Σε τί­πο­τα από αυτά δεν αξί­ζει να ενα­πο­θέ­σου­με ελ­πί­δες. Η μόνη λύση είναι η απο­φα­σι­στι­κή κλι­μά­κω­ση των αγώ­νων μας. Παρά την πα­ρα­λυ­τι­κή γραμ­μή της ηγε­σί­ας της συν­δι­κα­λι­στι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας, κυ­ρί­ως της ΓΣΕΕ, σε αρ­κε­τά συν­δι­κά­τα έχουν ξε­κι­νή­σει οι διερ­γα­σί­ες γι μια ση­μα­ντι­κή απερ­για­κή πα­ρέμ­βα­ση. Αυτές οι κι­νή­σεις θα πρέ­πει να ενι­σχυ­θούν. Η σπου­δα­στι­κή νε­ο­λαία και η εκ­παι­δευ­τι­κή κοι­νό­τη­τα που προ­ε­τοι­μά­ζο­νται για την αντι­πα­ρά­θε­ση υπε­ρά­σπι­σης του δη­μό­σιου χα­ρα­κτή­ρα της τρι­το­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης, θα πρέ­πει να στη­ρι­χθούν από την ευ­ρύ­τε­ρη κοι­νω­νία. Οι συ­ντο­νι­σμέ­νες αντι­δρά­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των με­λών-θε­ρα­πευό­με­νων στις δομές απε­ξάρ­τη­σης, οι επί μέ­ρους απερ­για­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις (οι­κο­δό­μοι, Υπ.Οικ., νο­σο­κο­μεία), τα ση­μά­δια ενί­σχυ­σης του μα­χη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού στον ιδιω­τι­κό τομέα, δεί­χνουν την ύπαρ­ξη ενός δυ­να­μι­κού που μπο­ρεί να ξε­δι­πλώ­σει αντι­στά­σεις. Μέσα σε όλα αυτά, δεν πρέ­πει να μεί­νει πίσω, αλλά αντί­θε­τα χρειά­ζε­ται να κλι­μα­κω­θεί η έμπρα­κτη αλ­λη­λεγ­γύη στην Πα­λαι­στί­νη, ένα κο­ρυ­φαίο ζή­τη­μα της επο­χής μας αλλά κι ένας κρί­σι­μος «κόμ­βος» της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής. Αυτό το φάσμα δρά­σε­ων και κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων μπο­ρεί να επι­τρέ­ψει να εκ­δη­λω­θεί ένα ευρύ μέ­τω­πο αγώνα ενά­ντια στην κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή. 

Αυτός ο πα­ρά­γο­ντας είναι ανα­ντι­κα­τά­στα­της ση­μα­σί­ας και για όλες τις πο­λι­τι­κές με­τα­το­πί­σεις, που έχουν ως πρώτο σταθ­μό μέ­τρη­σης τις επερ­χό­με­νες ευ­ρω­ε­κλο­γές. Οι δυ­να­τό­τη­τες για ένα χα­στού­κι στο Μη­τσο­τά­κη και για την κα­τα­γρα­φή ενός ρεύ­μα­τος αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής-δε­θνι­στι­κής αμ­φι­σβή­τη­σης των πο­λι­τι­κών της ΕΕ, είναι υπαρ­κτές, αλλά προ­ϋ­πο­θέ­τουν την από τα κάτω συ­στη­μα­τι­κή κι­νη­μα­τι­κή δράση τώρα, και όχι το φόρ­τω­μα όλων των ελ­πί­δων στην προ­ε­τοι­μα­σία των ευ­ρω­ψη­φο­δελ­τί­ων. 

Η ρι­ζο­σπα­στι­κή αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά οφεί­λει να δώσει εδώ και τώρα όλες τις δυ­νά­μεις της για μια μά­χι­μη και ενω­τι­κή πο­λι­τι­κή με στόχο την ανα­σύ­ντα­ξη των αντι­στά­σε­ων. Σε αυτό το έδα­φος υπάρ­χουν και οι πε­ρισ­σό­τε­ρες πι­θα­νό­τη­τες για να προ­κύ­ψει, τε­λι­κά, μια ενω­τι­κή πο­λι­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση στις ευ­ρω­ε­κλο­γές.