Νέο Τεύχος "Σοσιαλισμός από τα Κάτω" : Μετά Την Κρίση Στον ΣΥΡΙΖΑ - Εργατική Αντίσταση Στη ΝΔ Με Επαναστατική Στρατηγική

 ΤΟ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ

Η αντιφασιστική νίκη στα Χανιά είναι ένα πρώτο δείγμα ότι οι μάχες των εργατών και της νεολαίας είναι μπροστά μας. Το νέο τεύχος του περιοδικού Σοσιαλισμός από τα Κάτω μάς βάζει σε αυτές από το εξώφυλλο. Η φωτογραφία της διαδήλωσης με τις υψωμένες γροθιές και τα χαμόγελα των διαδηλωτριών δένεται με τον τίτλο «Η Αντίσταση ξεκίνησε».

«Η διπλή εκλογική αναμέτρηση στις 21 Μάη και στις 25 Ιούνη, και ιδιαίτερα η κατάληξή της με την επανεκλογή της Νέας Δημοκρατίας και την άνοδο της ακροδεξιάς, έχει ανοίξει πλήθος ζητήματα που χρειάζονται άμεσα απάντηση: Γιατί φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα; Πώς εξασφάλισε ο Μητσοτάκης την επανεκλογή του; Πόσο ισχυρή είναι η “νέα” κυβέρνηση της ΝΔ και τι δυνατότητες έχει το εργατικό κίνημα να απαντήσει νικηφόρα στις επιθέσεις της; Τι συμπεράσματα πρέπει να βγάλει η Αριστερά και ειδικά η επαναστατική αριστερά;». Αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει ο Πάνος Γκαργκάνας στο πρώτο άρθρο του περιοδικού «Η εργατική αντίσταση ξεκίνησε».

Ενάντια στην κυρίαρχη προπαγάνδα που ζωγραφίζει ως παντοδύναμο τον Μητσοτάκη, το άρθρο στέκεται στην παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού καθώς και στα ψέματα που αράδιασε η Νέα Δημοκρατία προεκλογικά και δεν κατάφερε να κοντράρει η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση. Μπαίνει στη συζήτηση περί «συντηρητικοποίησης» της κοινωνίας και «αρνητικών συσχετισμών» στο εργατικό κίνημα, αντικρούοντας τις ηττοπαθείς αυτές αναλύσεις. Και αναδεικνύει τόσο τα μέτωπα που θα κρίνουν την ταξική πάλη την επόμενη περίοδο όσο και το βασικό θέμα που χρειάζεται να συζητήσει η Αριστερά μετά την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ: «τον στρατηγικό προσανατολισμό της».

Με αυτό τον τρόπο δίνει τη σκυτάλη στο επόμενο κεντρικό άρθρο, «Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ – Αλλαγή προσώπων ή στρατηγικής;», το οποίο υπογράφει η Μαρία Στύλλου. Η υπεύθυνη του περιοδικού έδωσε συνέντευξη στο ένθετο Νησίδες της Εφημερίδας των Συντακτών του Σαββατοκύριακου (1-2/7) μιλώντας για την ανάγκη η Αριστερά να ανατρέξει στις επαναστατικές παραδόσεις της. Ήταν μια πρόγευση για αυτό το άρθρο που προβάλει μέσα από την πορεία ανόδου και καθόδου του ΣΥΡΙΖΑ τα όρια, τους συμβιβασμούς και τελικά την αποτυχία του ρεφορμιστικού κοινοβουλευτικού δρόμου στο να δικαιώσει τους αγώνες και να αλλάξει την κοινωνία. Και προτείνει την επαναστατική στρατηγική του Λένιν:

«Η σοσιαλδημοκρατική αντίληψη λέει για τους εργάτες: Αν ψηφίζουν σωστά, τότε έχουν συνείδηση. Αν όχι, τότε είναι “θύματα” που άγονται και φέρονται από τις αστικές δυνάμεις. Η ρήξη του Λένιν ολοκληρώνει τις βασικές επιλογές ξεκαθαρίζοντας ότι η επαναστατική στρατηγική της ανατροπής του συστήματος και του κράτους του απαιτεί ένα διαφορετικό τρόπο οργάνωσης της εργατικής τάξης και της πρωτοπορίας της, απαιτεί ένα επαναστατικό κόμμα».

Κάποιες από τις πιο μεγάλες μάχες της επόμενης περιόδου αποτελούν το περιεχόμενο των επόμενων άρθρων. Η πρώτη είναι η μάχη ενάντια στις ρατσιστικές κυβερνητικές πολιτικές που οδηγούν σε μαζικές δολοφονίες προσφύγων όπως στην Πύλο ενώ ταυτόχρονα γίνονται το θερμοκήπιο των φασιστών. Στο άρθρο του «Η ΕΕ-φρούριο είναι ο ένοχος, Ανοιχτά σύνορα είναι η απάντηση», ο Γιώργος Πίττας εξηγεί αναλυτικά πώς και γιατί οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ανάμεσά τους και του Μητσοτάκη, «έχουν κατρακυλήσει σε ένα ρατσιστικό κατήφορο που είχε να δει η Ευρώπη από τις δεκαετίες του ’30», περιγράφει βήμα βήμα πώς έγινε το έγκλημα στην Πύλο και πώς λειτούργησε ενισχυτικά στην εκλογική άνοδο των φασιστών, και καταλήγει στα καθήκοντα του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος -με την πολύτιμη εμπειρία που έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια όπως φάνηκε και στα Χανιά.

Η μάχη ενάντια στη σεξιστική καταπίεση θα είναι επίσης στο κέντρο το επόμενο διάστημα. Το νεοσύστατο υπουργείο Οικογένειας δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις της κυβέρνησης. Στο άρθρο της «Γυναίκες και συνδικάτα, δύναμη ενάντια στον σεξισμό», η Κατερίνα Θωίδου θυμίζει τις επιθέσεις της Νέας Δημοκρατίας και των αφεντικών, προβάλει τα προχωρήματα του γυναικείου κινήματος με τη συμβολή της Κίνησης για την Απεργιακή 8 Μάρτη και τονίζει ότι «Για να βάλουμε τέλος στην καταπίεση των γυναικών χρειαζόμαστε να τσακίσουμε το ίδιο το σύστημα που στηρίζει ο Μητσοτάκης και οι όμοιοί του, τον καπιταλισμό, που μέσα στην κρίση του ενισχύει το ρατσισμό και το σεξισμό, για να κρατά διασπασμένη την εργατική τάξη και να μπορεί να αυξάνει την εκμετάλλευση και τα κέρδη του».

Ο αγώνας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις αφορά πολλούς κλάδους, από τα νοσοκομεία και τα σχολεία μέχρι τις συγκοινωνίες και τα λιμάνια. Κεντρική σε αυτό το μέτωπο θα είναι η μάχη ενάντια στο ξεπούλημα της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ και όλων των τοπικών επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης. Σε αυτή στέκεται ο Γιώργος Ράγκος στο άρθρο του «Η μάχη του νερού», ανατρέχοντας στις απανωτές προσπάθειες ιδιωτικοποίησης τις τελευταίες δεκαετίες που ανατράπηκαν από τους αγώνες των εργαζόμενων, αναδεικνύοντας πόσο καταστροφικός είναι ο καπιταλισμός για το νερό και τη φύση συνολικά, και εξηγώντας γιατί το «να αλλάξουμε το σύστημα» και να ανοίξουμε την προοπτική του «εργατικού ελέγχου» είναι ο μόνος δρόμος για να σώσουμε ένα αγαθό «απαραίιτητο για να διατηρηθεί στη ζωή ο άνθρωπος αλλά και κάθε οικοσύστημα του πλανήτη».

Η παραμονή της Λίνας Μενδώνη στο Υπουργείο Πολιτισμού και οι δηλώσεις της ότι οι «μεταρρυθμίσεις» που ξεκίνησε τα προηγούμενα χρόνια θα ολοκληρωθούν, σηματοδοτούν και σε αυτό τον τομέα την κυβερνητική προσπάθεια διαγραφής των μεγάλων αγώνων που δόθηκαν εναντίον της. Η συνέντευξη της Χριστίνας Καρακιουλάφη στον Στέλιο Μιχαηλίδη για «Το κίνημα των Εργατών της Τέχνης» -με αφορμή το τελευταίο βιβλίο της «Οι Εργάτες της Τέχνης - Το επάγγελμα του ηθοποιού στην Ελλάδα σε καιρούς κρίσης»- βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Τα αγωνιστικά, συνδικαλιστικά και πολιτικά βήματα που έκανε ο κλάδος των καλλιτεχνών είναι πολύ πιο βαθιά και δυνατά από τα σχέδια της υπουργού. «Η στροφή στο σωματείο έκανε τη διαφορά», επισημαίνει.

Στις μάχες που έχουμε να δώσουμε συγκαταλέγεται και ο αγώνας να πάρει η εργατική τάξη τον έλεγχο της επιστήμης και της τεχνολογίας. Αυτό υποστηρίζει στο άρθρο του «Τεχνητή νοημοσύνη - ο κίνδυνος είναι ο καπιταλισμός» ο Σωτήρης Κοντογιάννης, με αφορμή ένα πεδίο που έχει προκαλέσει μεγάλο θόρυβο. Το τι είναι και τι όχι η τεχνητή νοημοσύνη αναλύεται διεξοδικά στο άρθρο, το οποίο υπενθυμίζει πως ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που μετατρέπει την τεχνολογική πρόοδο σε απειλή. 

Στις σελίδες της Βιβλιοκριτικής, τέλος, ο Λέανδρος Μπόλαρης καταπιάνεται με το βιβλίο «Στη Σκιά του Στάλιν – Μια παγκόσμια ιστορία του ελληνικού κομμουνισμού» του Νίκου Μαρατζίδη, ενώ ο Πέτρος Κωνσταντίνου παρουσιάζει το «Μετανάστες εργάτες γης, καθεστώτα εξαίρεσης στην εργασία και στην κινητικότητα» του Απόστολου Καψάλη.