Η Νέα Δημοκρατία είναι κυβέρνηση μειοψηφίας και στις κάλπες και στην κοινωνία. Έγινε κυβέρνηση χάρη στο μπόνους των 50 εδρών που της χάρισε ο εκλογικός νόμος που έφτιαξε στα μέτρα της. Μέσα στην κοινωνία είναι μια μισητή μειοψηφία και οι αντιστάσεις κόντρα στις επιθέσεις της ξεκινούν με το καλημέρα.
Στις 12 Ιούλη απεργούν οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία πανελλαδικά και κατεβαίνουν για συλλαλητήριο στην Αθήνα. Ο Πλεύρης έφυγε αλλά ο αγώνας συνεχίζεται.
Η Συνέλευση των δασκάλων αποφάσισε ομόφωνα ότι συνεχίζει την απεργία-αποχή από την αξιολόγηση. Η μάχη που άνοιξε κόντρα στην Κεραμέως συνεχίζεται ενάντια στον Πιερακάκη.
Στα Χανιά, κερδίσαμε μια πρώτη νίκη ενάντια στους φασίστες του Κασιδιάρη, τους Σπαρτιάτες, που απειλούσαν να επιτεθούν στο Pride. Χιλιάδες διαδηλωτές, φοιτητές, συνδικάτα, η ΚΕΕΡΦΑ απέκλεισαν τους φασίστες από το δρόμο και διαδήλωσαν πανηγυρικά μαζί με τις ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις.
Σε όλα τα μέτωπα
Η μάχη ενάντια στον σεξισμό, στον ρατσισμό και σε όλες τις επιθέσεις της κυβέρνησης και των καπιταλιστών δεν έχει σταματήσει, αντίθετα ξαναρχίζει σε όλα τα μέτωπα. Πίσω από τα λόγια για αυξήσεις στους μισθούς και για καλύτερη Υγεία κρύβεται η κυβερνητική εξόρμηση για πλεονάσματα του προϋπολογισμού με όλες τις πιέσεις της ΕΕ για «σφίξιμο», όπως λένε τώρα τη συνέχιση των Μνημονίων. Ο Μηταράκης, ο υπουργός των pushback, έγινε πολιτικός προϊστάμενος της αστυνομίας, συμβολίζοντας ότι η κυβέρνηση της ΝΔ θέλει να μεταφέρει τα εγκλήματα του Φράχτη του Έβρου στις εργατογειτονιές όλης της χώρας.
Ο Μητσοτάκης είναι φίλος και σύμμαχος του Μακρόν και η δεύτερη θητεία του μπορεί και πρέπει να αντιμετωπίσει την εργατική αντεπίθεση που βρίσκει μπροστά του ο σύμμαχός του. Η Γαλλία φλέγεται αυτές τις μέρες με την εξέγερση της νεολαίας και όχι μόνο. Πίσω από την τωρινή έκρηξη υπάρχουν εδώ και μήνες οι απεργίες ενάντια στη «μεταρρύθμιση» των συντάξεων από τον Μακρόν. Η Γαλλία, στην καρδιά της Ευρώπης, ζει μέρες που είδαμε εδώ και το 2008 και το 2012. Αλλά οι ηγεσίες της κοινοβουλευτικής αριστεράς στην Ελλάδα ξεχνούν τους αγώνες που δώσαμε τότε και αρνούνται τη συνέχεια.
Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα επιβεβαιώνει τις ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογική ήττα. Δεν ήταν, όμως, ήττα ενός προσώπου. Ήταν αποτυχία μιας στρατηγικής, του κοινοβουλευτικού δρόμου για την αλλαγή.
Η εργατική τάξη δεν είναι μια «δεξαμενή ψηφοφόρων». Είναι η δύναμη που χωρίς αυτήν «γρανάζι δεν γυρνά» και μπορεί να οργανώσει την κοινωνία χωρίς αφεντικά. Το μεγάλο ζήτημα που ανοίγει είναι να χτίσουμε την επαναστατική αριστερά που θα πιάσει το νήμα της αλλαγής της κοινωνίας με επανάσταση, με τη δύναμη της εργατικής τάξης.
Οργανώνουμε τις αντιστάσεις που ξεκινάνε εδώ και τώρα και τις προσανατολίζουμε στη στρατηγική της ανατροπής. Ελάτε στο τριήμερο του Μαρξισμού που ξεκινάει αυτήν την Παρασκευή για να βαδίσουμε προς τα εκεί μαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου