Δ. ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ «Ο ΣΥΡΙΖΑ Χρειάζεται Να Γίνει Ισχυρό Κόμμα Των Μελών»

Διονύσης Τεμπονέρας

 

Το ζητούμενο είναι να προκύψουν ο διάλογος και οι συλλογικές αποφάσεις που θα ορίσουν την πολιτική φυσιογνωμία και όχι να αναπαράξουμε μια αρχηγοκεντρική λογική, μιας «φωτισμένης» ελίτ. Ο νέος πρόεδρος πρέπει να δεσμεύεται από ένα πολιτικό πλαίσιο και να το υπηρετεί.

Ο Διονύσης Τεμπονέρας βρέθηκε στην πρώτη γραμμή ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις ως επικεφαλής της εκλογικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. με απόφαση του Αλέξη Τσίπρα. Πολύς κόσμος αναρωτήθηκε τότε «πού ήταν κρυμμένος τόσο καιρό» και γιατί δεν τον χρησιμοποιούσε πιο συχνά το κόμμα.

 

Στην τελευταία Πολιτική Γραμματεία άσκησε σκληρή κριτική στα όσα έγιναν στο παρελθόν και τάχθηκε υπέρ μιας εκ βαθέων συζήτησης για τα αίτια της ήττας αλλά και για τα επίδικα της επόμενης μέρας. Δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να είναι υποψήφιος για την προεδρία του κόμματος, ενώ θεωρεί ότι ο νέος πρόεδρος οφείλει να δεσμεύεται από ένα πολιτικό πλαίσιο και να το υπηρετεί. Ταυτόχρονα τάσσεται κατά μιας αρχηγοκεντρικής λογικής και μιας «φωτισμένης ελίτ» και προάγει το μοντέλο ενός ισχυρού συλλογικού κόμματος όπου δύναμή τουθα είναι τα μέλη του.

● Δημοσιοποιήσατε στο διαδίκτυο την τοποθέτησή σας στην Πολιτική Γραμματεία, κάνοντας σκληρή κριτική στο κόμμα και στην απελθούσα ηγεσία για το αποτέλεσμα των εκλογών. Πολλοί συμφώνησαν μαζί σας προτρέποντάς σας να είστε υποψήφιος στις εσωκομματικές εκλογές και κάποιοι διαφώνησαν, λέγοντας ότι υπήρξατε κι εσείς μέλος αυτού του κόμματος με τη «βαθιά κρίση ταυτότητας» που τώρα καταγγέλλετε. Το ερώτημα είναι γιατί λέγονται όλα αυτά τώρα, κατόπιν εορτής ή αν τα συζητούσατε στα όργανα χωρίς να υπάρχει, εκ του αποτελέσματος, ουσιαστικό αντίκρισμα.

Ο Αλέξης Τσίπρας στην τελευταία ομιλία του ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πια κλείσει έναν μεγάλο ιστορικό κύκλο…». Οταν κλείνει ένας κύκλος, αποτιμά κάποιος το σύνολο της ιστορικής διαδρομής, η οποία δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στην τελευταία τετραετία. Επιπλέον η αποτίμηση αυτή δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την Αριστερά (και τον δημοκρατικό και προοδευτικό χώρο συνολικά), η οποία πρέπει να αναμετρηθεί με τις ευθύνες της.

Υπήρξα επικεφαλής της εκλογικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ στις δεύτερες εκλογές του Ιουνίου με απόφαση του Αλέξη Τσίπρα και δώσαμε μαζί τη συλλογική μάχη, για να μην υπάρξει εκλογική εξαΰλωση. Συνεπώς θα ήμουν ο τελευταίος που θα είχε την πρόθεση να προσβάλει και να υποτιμήσει τον ρόλο του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, στην πρόσφατη ιστορία. Ο Αλέξης Τσίπρας υπήρξε ένας ηγέτης διεθνούς βεληνεκούς, με μεγάλη προσφορά στη χώρα. Αυτό δεν αλλάζει. Δεν μπορεί όμως η όποια κριτική αποτίμηση να απομονώνει την ηγεσία από το «όλον».

Αν θέλουμε να ανοίξουμε μια νέα σελίδα, θα πρέπει να δούμε την αλήθεια κατάματα. Να κάνουμε μια τομή με το παρελθόν. Να συμφωνήσουμε στα αίτια της εκλογικής ήττας και να ορίσουμε τις νέες σταθερές. Από πλευράς μου αναλαμβάνω το μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί, για όσα έκανα και όσα δεν έκανα. Αν θέλουμε να γίνουμε η λύση, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπήρξαμε μέρος του προβλήματος και να ανοίξουμε τις διαδικασίες για την επόμενη μέρα.

● Οπως το αντιλαμβάνομαι, η θέση σας είναι να γκρεμιστεί ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ και να δημιουργηθεί κάτι καινούργιο από τα ερείπια το οποίο θα έχει σαφές ιδεολογικό πρόσημο και θα επενδύσει στην επαφή και τη γείωσή του στην κοινωνία. Στο ίδιο πλαίσιο ζητάτε πρώτα να αναλυθούν τα αίτια της ήττας σε βάθος και έπειτα να προχωρήσετε σε εκλογή νέου προέδρου. Πιστεύετε πως ένα κόμμα εξουσίας, όπως παρουσιάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει τον χρόνο στο πλευρό του ώστε να περιμένει τουλάχιστον ένα τρίμηνο για να κάνει μια ουσιαστική επανεκκίνηση; Δεν φοβάστε περαιτέρω αποσυσπείρωση και φαινόμενα διάλυσης, την ώρα μάλιστα που τα σημάδια για τις αυτοδιοικητικές εκλογές μόνο θετικά δεν είναι για το κόμμα;

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπροστά του μια κρίσιμη εκλογική μάχη, αυτήν των αυτοδιοικητικών εκλογών. Αν δεν αναλύσει τις αιτίες της ήττας στις βουλευτικές εκλογές, είναι πολύ πιθανό με την ίδια συνταγή να προκύψουν παρόμοια αποτελέσματα. Η μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν αποτελεί μια χωριστή συζήτηση. Αφορά τη στρατηγική, το ύφος, την απεύθυνση, τις συμμαχίες, τελικά την πολιτική ταυτότητα και φυσιογνωμία του φορέα.

Αν προτάξουμε τα πρόσωπα από τις πολιτικές, τότε θα συμβούν δύο πράγματα: πρώτον, η νέα ηγεσία θα είναι «όμηρος» κλειστών συνεδριάσεων και συνεννοήσεων και δεύτερον, το έκτακτο συνέδριο θα μετατραπεί σε ένα σύνολο «χειροκροτητών» μιας πολιτικής πλατφόρμας που θα απορρέει από τα πρόσωπα και όχι από τη βάση. Ο κίνδυνος να αναπαραχθεί το «παλιό» είναι ορατός. Το ζητούμενο είναι να προκύψουν ο διάλογος και οι συλλογικές αποφάσεις που θα ορίσουν την πολιτική φυσιογνωμία και όχι να αναπαράξουμε μια αρχηγοκεντρική λογική, μιας «φωτισμένης» ελίτ.

Ο νέος πρόεδρος πρέπει να δεσμεύεται από ένα πολιτικό πλαίσιο και να το υπηρετεί. Για να βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ξανά στην εξουσία χρειάζεται ένα ισχυρό κόμμα των μελών. Η συσπείρωση θα προκύψει και από τα πρόσωπα, που σαφώς θα τραβήξουν τον χώρο προς τα εμπρός, αλλά κυρίως από το πολιτικό σχέδιο, που θα εκπέμψει το νέο ξεκίνημα και θα μαγνητίσει τους πολίτες.

● Η τοποθέτησή σας παραπέμπει σε πλαίσιο ιδεολογικής πλατφόρμας. Σκέφτεστε να είστε υποψήφιος στην κάλπη για την ανάδειξη νέου προέδρου και αν όχι, ποια είναι τα πολιτικά χαρακτηριστικά του όποιου υποψήφιου ή υποψήφιας που θα σας έκαναν να τον/τη στηρίξετε;

Η συζήτηση για τα πρόσωπα δεν μπορεί να γίνεται στο πολιτικό κενό. Η διαφωνία μου με τον οδικό χάρτη, που έρχεται προς έγκριση στην Κ.Ε., έγκειται ακριβώς σε αυτό. Στο ότι δεν πρέπει να επιλέξουμε τον υποψήφιο πρόεδρο του κόμματος με βάση την προσωπική του πολιτική πλατφόρμα και τα ειδικά χαρακτηριστικά. Σαφώς και ο καθένας έχει την ιστορική του διαδρομή, όμως στην προκειμένη περίπτωση η ανάγκη για μια νέα πορεία χρειάζεται συλλογικές εγγυήσεις.

Η χώρα έχει ανάγκη από ένα πολιτικό σχέδιο που θα ακουμπάει στο σήμερα. Σε μια εποχή αλλεπάλληλων κρίσεων και τεκτονικών αλλαγών η νέα μεγάλη Αριστερά, ο δημοκρατικός χώρος, οφείλει να απαντήσει στο πώς σκέφτεται την ανάπτυξη της χώρας, στο πώς θα αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που θέτουν οι νέες τεχνολογίες, η μετανάστευση, η κλιματική αλλαγή, η τεχνητή νοημοσύνη, η κρίση εκπροσώπησης. Οποιος καταφέρει και ανταποκριθεί σε αυτή την ανάγκη, θα προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στον προοδευτικό χώρο.

● Πολύς κόσμος που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και στηρίζει απόλυτα τον Αλέξη Τσίπρα, ακόμα και μετά την παραίτησή του, εκτιμά ότι στο κόμμα έκαναν μεγάλη ζημιά οι τάσεις του και πως όφειλε να τις εξαφανίσει. Ποιο είναι το δικό σας σχόλιο επ’ αυτού;

Οι τάσεις και τα ιδεολογικά ρεύματα υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα, όχι μόνο στα κόμματα της Αριστεράς, αλλά και στα υπόλοιπα κόμματα. Αυτό είναι φυσιολογικό και χρήσιμο. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν οι τάσεις αυτές μετατρέπονται σε μηχανισμούς αναπαραγωγής προσώπων, δίχως ιδεολογικό βάθος. Από τον κίνδυνο αυτό δεν έχει γλιτώσει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Λέμε ναι στα ιδεολογικά ρεύματα που κοιτούν προς την κοινωνία και όχι στους χρεοκοπημένους κομματικούς μεγαλομετόχους, που αναζητούν θέσεις και ρόλους.

● Τελικά υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ μετά τον Τσίπρα ή αυτό είναι απλώς ένας μύθος;

Δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι εγγυητής της ενότητας και της κυβερνητικής προοπτικής του ΣΥΡΙΖΑ και θα είναι παρών, με άλλο ρόλο, στην επόμενη μέρα. Βεβαίως ο ρόλος των προσώπων στην Ιστορία υπήρξε πάντα καθοριστικός, αλλά οι κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες είναι εκείνες που βάζουν τις «ράγες».

Και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας υπήρξε «παράγωγο» μιας από τα κάτω διεργασίας (κινήσεις ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, δολοφονία Γρηγορόπουλου, προμνημονιακή και μνημονιακή περίοδος, αίτημα για κυβέρνηση της Αριστεράς κ.λπ.). Η Ιστορία θα έχει πάντα ανάγκη από προσωπικότητες που θα «κινούν τον τροχό», παλιές και νέες.

 Δημήτρης Τερζής - Πηγή : Εφημερίδα Των Συντακτών